Genoeg spanning hier…
Door: Manon en Larissa
Blijf op de hoogte en volg Manon
16 September 2013 | Brazilië, Polvilho
Ola gente! Tudo bem? Nos estamos muito bom. Ik zal even de vertaling geven: hallo allemaal, hoe is het met jullie? Met ons gaat het heel goed. We hebben nog steeds van alles te doen en er blijven verrassingen komen.
Zo’n anderhalve week geleden zijn we begonnen met zwemles geven en Larissa is toen begonnen met het geven van therapie in het water. Dit ging heel goed. De kinderen gingen al snel vooruit met de eerste bewegingen van het zwemmen. Helaas hebben we het maar drie keer mogen doen, want toen kregen we te horen dat het water toch nog te koud was voor de kinderen en dat ze dan ziek kunnen worden (ze zijn hier soms nogal over beschermend als het om ziek worden gaat, maar dat hoort gewoon bij deze cultuur;). Dus we hebben onze zwemlessen en therapie voor nu moeten onderbreken. Maar wie weet kan het later nog.
Verder heb ik (Manon) veel in het ziekenhuis gezeten. Ik wilde eerst naar een huis toe lopen en toen kwam er een hele stoet naar beneden met daarbij een tia die een kind in haar handen had. Met dit kind (3 jaar) heb ik eerder al een dag en nacht in het ziekenhuis doorgebracht. Hij heeft een zonde en een hele slechte gezondheid. Hij had nu een aanval. Hij reageerde nergens meer op en was in een soort shock. Hij moest meteen naar het ziekenhuis en ze vroegen of ik ook mee ging. De tia waar ik bij was, was op een gegeven moment helemaal overstuur. Hij zat al ruim twee uur in een shock, er stonden allemaal mensen om hem heen (hoorde ik want ik moest de hele tijd op de gang zitten) en er vond geen verandering plaats. Toen ik aan de tia vroeg of dit tot de dood kon leiden zei ze ja en begon ze nog harder te huilen. Er kwam een vrouw naar ons toe en die zei dat we in God moesten blijven geloven, hij kon dingen doen die wij niet kunnen doen. Op dat moment barstte ik ook in tranen uit. Ik was zo bang dat het fout af zou lopen. Net toen Antoon binnen kwam lopen hoorden we dat het beter ging. Hij was uit de shock! Gelukkig. Daarna is hij naar een ander ziekenhuis gebracht en binnen een paar dagen was hij weer terug op het project. Het gaat nu redelijk met hem.
Op dezelfde dag kwam Larissa met een hele groep kinderen ons huis binnen gestormd (net toen ik even rustig wilde skypen met mama haha), met een kind in haar handen vol bloed. Hij had een snee in zijn wenkbrauw. Zusje klinkt je dit bekend in de oren? Haha. We hebben er hechtstrips op geplakt en een pleister, die we vervolgens heel vaak hebben ververst aangezien hij en de tia’s er niet af konden blijven. Wat een dag…
Eergisteren zijn we naar een soort housewarming geweest. Dit was wel oke, maar voor ons niet heel bijzonder. Gisteren hebben we een hele leuke dag gehad vol met feesten! Er werd een ontbijt voor de kinderen georganiseerd en daarna werd er een poppenkast gegeven en er werden spellen georganiseerd. Larissa en ik zijn halverwege naar een ander feest gegaan, want een tia was jarig. Dit was erg gezellig, lekker veel gekletst en lekker gebarbecued.
We moeten nog wel wennen dat iedereen hier altijd te laat is (bijvoorbeeld toen we opgehaald werden voor het feest: een uur later dan afgesproken) en het feit dat mensen en ook kinderen je hier heel snel negeren als ze boos op je zijn. Een jongen heeft Larissa en mij twee weken genegeerd. Sinds gisteren praat hij weer met ons. En zo gaat het wel vaker. En de reden is dan bijvoorbeeld dat we een keer iets hebben gezegd wat degene niet leuk vindt: bijvoorbeeld dat we ze aanspreken op hun gedrag (dat ze andere kinderen bijvoorbeeld niet mogen slaan, wat ze hier heel snel en vaak doen). Maar uiteindelijk komt het allemaal weer goed. Het is alleen niet altijd even leuk. Op die momenten voel je je even niet welkom… Gelukkig op de vele andere momenten juist heel erg!
Het is wel weer genoeg geweest voor nu. Het is een langer verhaal geworden dan dat eigenlijk de bedoeling was haha. Een deze dagen gaan we onze spullen inpakken en dan gaan we lekker een paar dagen naar Pantanal. De ervaringen horen jullie later wel en de foto’s zullen jullie later zeker ook nog zien:D Tot snel maar weer lieve mensen!
Beijos! Manon e Larissa
PS. Bedankt dat jullie ons zo volgen, echt superleuk! Het laat ons elke keer weer stralen van oor tot oor!
Zo’n anderhalve week geleden zijn we begonnen met zwemles geven en Larissa is toen begonnen met het geven van therapie in het water. Dit ging heel goed. De kinderen gingen al snel vooruit met de eerste bewegingen van het zwemmen. Helaas hebben we het maar drie keer mogen doen, want toen kregen we te horen dat het water toch nog te koud was voor de kinderen en dat ze dan ziek kunnen worden (ze zijn hier soms nogal over beschermend als het om ziek worden gaat, maar dat hoort gewoon bij deze cultuur;). Dus we hebben onze zwemlessen en therapie voor nu moeten onderbreken. Maar wie weet kan het later nog.
Verder heb ik (Manon) veel in het ziekenhuis gezeten. Ik wilde eerst naar een huis toe lopen en toen kwam er een hele stoet naar beneden met daarbij een tia die een kind in haar handen had. Met dit kind (3 jaar) heb ik eerder al een dag en nacht in het ziekenhuis doorgebracht. Hij heeft een zonde en een hele slechte gezondheid. Hij had nu een aanval. Hij reageerde nergens meer op en was in een soort shock. Hij moest meteen naar het ziekenhuis en ze vroegen of ik ook mee ging. De tia waar ik bij was, was op een gegeven moment helemaal overstuur. Hij zat al ruim twee uur in een shock, er stonden allemaal mensen om hem heen (hoorde ik want ik moest de hele tijd op de gang zitten) en er vond geen verandering plaats. Toen ik aan de tia vroeg of dit tot de dood kon leiden zei ze ja en begon ze nog harder te huilen. Er kwam een vrouw naar ons toe en die zei dat we in God moesten blijven geloven, hij kon dingen doen die wij niet kunnen doen. Op dat moment barstte ik ook in tranen uit. Ik was zo bang dat het fout af zou lopen. Net toen Antoon binnen kwam lopen hoorden we dat het beter ging. Hij was uit de shock! Gelukkig. Daarna is hij naar een ander ziekenhuis gebracht en binnen een paar dagen was hij weer terug op het project. Het gaat nu redelijk met hem.
Op dezelfde dag kwam Larissa met een hele groep kinderen ons huis binnen gestormd (net toen ik even rustig wilde skypen met mama haha), met een kind in haar handen vol bloed. Hij had een snee in zijn wenkbrauw. Zusje klinkt je dit bekend in de oren? Haha. We hebben er hechtstrips op geplakt en een pleister, die we vervolgens heel vaak hebben ververst aangezien hij en de tia’s er niet af konden blijven. Wat een dag…
Eergisteren zijn we naar een soort housewarming geweest. Dit was wel oke, maar voor ons niet heel bijzonder. Gisteren hebben we een hele leuke dag gehad vol met feesten! Er werd een ontbijt voor de kinderen georganiseerd en daarna werd er een poppenkast gegeven en er werden spellen georganiseerd. Larissa en ik zijn halverwege naar een ander feest gegaan, want een tia was jarig. Dit was erg gezellig, lekker veel gekletst en lekker gebarbecued.
We moeten nog wel wennen dat iedereen hier altijd te laat is (bijvoorbeeld toen we opgehaald werden voor het feest: een uur later dan afgesproken) en het feit dat mensen en ook kinderen je hier heel snel negeren als ze boos op je zijn. Een jongen heeft Larissa en mij twee weken genegeerd. Sinds gisteren praat hij weer met ons. En zo gaat het wel vaker. En de reden is dan bijvoorbeeld dat we een keer iets hebben gezegd wat degene niet leuk vindt: bijvoorbeeld dat we ze aanspreken op hun gedrag (dat ze andere kinderen bijvoorbeeld niet mogen slaan, wat ze hier heel snel en vaak doen). Maar uiteindelijk komt het allemaal weer goed. Het is alleen niet altijd even leuk. Op die momenten voel je je even niet welkom… Gelukkig op de vele andere momenten juist heel erg!
Het is wel weer genoeg geweest voor nu. Het is een langer verhaal geworden dan dat eigenlijk de bedoeling was haha. Een deze dagen gaan we onze spullen inpakken en dan gaan we lekker een paar dagen naar Pantanal. De ervaringen horen jullie later wel en de foto’s zullen jullie later zeker ook nog zien:D Tot snel maar weer lieve mensen!
Beijos! Manon e Larissa
PS. Bedankt dat jullie ons zo volgen, echt superleuk! Het laat ons elke keer weer stralen van oor tot oor!
-
16 September 2013 - 21:25
Sonja :
Hallo Manon en Larissa
Het was weer een heftig verhaal.
Wel heel goed van jullie hoe je het aanpakt.
Diepe respect voor jullie.
Maar denk ook goed aan jullie zelf hoor.
En blijf voorzichtig doen.
Een hele dikke pakkerd van ons.
En een lik van Nelson.
Fred & Sonja -
16 September 2013 - 22:16
Henri:
Hoi Manon en Larissa,
Het is bij jullie wel heftig alle kanten op. Ik merk wel dat jullie het nog steeds goed naar jullie zin hebben. Toch denk ik dat jullie nu ook wel zin hebben in jullie vakantie. Heel veel plezier in Pantanal in ieder geval! Heel veel liefs papa -
17 September 2013 - 06:35
Lisette:
Olá queridas! Nossa que histótria! Bastante coisas que acontece la neh? Mooi verhaal weer, je maakt daar ook zoveel mee! Knap hoor dat jullie dan toch consequent kunnen blijven, dat is wat ze dan nodig hebben. Super gaaf dat jullie naar Pantanal gaan! Geniet ervan, heeel veel plezier, en neem die tijd ook lekker voor jullie zelf want dat verdienen jullie! Veel liefs, grande beijo e abraco, Lisette
Ps. Dikke kus aan de kids en tias! -
17 September 2013 - 07:22
Kees En Albert:
Heftig verhaal weer meiden.
Maar jullie genieten ook duidelijk!!
Veel plezier in Pantanal en we wachten op de foto's....;)
-
21 September 2013 - 09:14
Tom & Francien:
Hoi Manon & Larissa,
Wat een boeiend leven, wat maken jullie veel mee!
Wij genieten van jullie verhalen (moet je vaker doen!)
Heel veel plezier in het prachtige natuurgebied Pantanal.
Wij zijn benieuwd of je de Toekan (denk aan de vogel van van der Valk hotels) tegenkomt
Goeie reis, fijn vakantie
Tom & Francien
-
21 September 2013 - 09:19
Tom & Francien:
Oh ja,
Ik ben weer uit het ziekenhuis, hopelijk voor goed..
Het gaat heel goed met me, en kunnen eindelijk voorbereidingen gaan treffen voor onze overwintering in Portugal!
Lfs. Tom & Francien -
28 September 2013 - 04:43
Manon En Larissa:
Hee allemaal,
Wat leuk weer om al jullie reacties te lezen! Fijn dat je uit het ziekenhuis bent Tom:) Wij zijn net een dag terug uit het fantastische Pantanal! We zullen proberen om er morgen een verhaal over te schrijven, maar nu gaan we eerst lekker onze ogen sluiten. Tot snel allemaal!
Liefs xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
