Stress, stress en nog eens stress
Door: Manon
Blijf op de hoogte en volg Manon
05 December 2012 | Brazilië, São Paulo
Ten eerste wil ik weer iedereen bedanken voor de lieve, leuke, geweldige reacties. Vind ik zo ontzettend leuk!
Er volgt weer een lang verhaal! Deze twee weken hebben echt vol gezeten met van allerlei gebeurtenissen. Zo ben ik met een jongen naar het ziekenhuis gegaan. Ik had gezegd dat ik wel mee kon als extra maar ze begrepen dat ik wel meeging als begeleiding. Dus ik werd bij het ziekenhuis afgezet en kreeg daar pas in de gaten dat de rest gewoon naar huis zou gaan. Maar de jongen, Jefferson, die zou alles wel weten. Dus we gingen naar binnen. Het begon er al mee dat ik iets moest ondertekenen en ik had geen idee wat, maar ik deed het maar gewoon. Hij had last van zijn been en ging eerst naar de dokter. Hij kreeg meteen een doorverwijzing voor een röntgenfoto. Dit ging allemaal best snel en hij mocht daarna ook snel door naar de dokter. Die bekeek de foto even snel en zei dat er niks aan de hand was. Hij kreeg wel een verwijsbrief voor medicatie. Dat was weer in een andere ruimte. Hier wilden ze mijn paspoort zien omdat Jefferson minderjarig is. Die had ik natuurlijk niet bij me want ik was snel mee in de auto gestapt en ik wist ook niet dat ik die nu speciaal bij me moest hebben. Toen hebben we een begeleider moeten bellen, wat overigens lang duurde voordat we haar te pakken kregen, en zij is gekomen. Zij heeft haar paspoort laten zien en toen was het goed. Toen kwam het hoor… hij moest een klein hokje in waar hij zich vast moest houden aan een ijzeren buis. Toen kwam de dokter naar binnen en de deuren gingen dicht. Ik hoorde vanuit het hokje een pijnkreetje. Wat bleek nou, hij had een spuit in zijn kont gekregen! En waarvoor? Voor medicatie die gelijk staat aan een paracetamol. Nou doe mij maar een paracetamol haha en ik ben heel blij dat ik dit toen niet heb gehad toen ik naar het ziekenhuis moest voor mijn duim. Nu snap ik ook wel dat Jefferson zei dat hij bang was… later bleek ook dat ik helemaal niet alleen met hem naar het ziekenhuis had gemogen, maar het was weer een bijzondere ervaring.
Toen we naar Polvilho wilden lopen, zagen we in ene heel veel politie rondvliegen in helikopters. We wisten al niet waarom dat was maar toen we verder naar benden liepen zagen we het al snel. Er was een vrachtwagen omgekanteld in een tankstation. Later hoorden we dat de vrachtwagen van een hele steile helling naar beneden was gereden. Hij wilde een bocht maken maar toen kwam hij erachter dat zijn remmen het niet meer deden. Dit had als gevolg dat hij recht op het tankstation afgereden is en daar gekanteld is. Lekker veel sensatie dus. Gelukkig verder geen gewonden, behalve de chauffeur zelf. Die schijnt allebei zijn benen gebroken te hebben. Het valt dus nog mee.
Na dit uitstapje naar Polvilho was ik even gaan liggen om een dutje te gaan doen, aangezien ik nogal veel pijn had in mijn spieren. Op een gegeven moment kwam Fien mijn kamer binnen. Ik zag in ene dat ze aan het huilen was en dat ze overstuur was. Ik dacht dat er iets gebeurd was met een bekende ofzo, maar het bleek dat ze een mailtje had ontvangen van het consulaat van België. Veel hebben dit bericht al meegekregen via Facebook, maar het consulaat gaf dus in ene aan dat we na Argentinië het land niet meer terug in zouden mogen. In oktober is er namelijk een regeling veranderd waardoor je als toerist nog maar 90 dagen in het land magen blijven binnen 180 aaneengesloten dagen. Dit geldt ook voor de toeristen die er al zitten. Heel gedoe geweest maar om het even kort te houden zijn we de volgende dag dus naar de Federale politie gegaan en die hebben gezegd dat we na Argentinië nog de rest van onze 90 dagen op mogen maken. In het begin hadden we verkeerd geteld maar nu blijkt dus dat we na onze reis nog 24 dagen in het land mogen blijven en dat ik 13 januari het land uit moet. Binnen die dagen ga ik ook nog naar Foz do Iguacu en ik heb geregeld dat we dan ook nog een of twee dagen naar Argentinië gaan, waardoor ik 14 januari naar huis kan vliegen (papa had het namelijk al omgezet, domme actie van mij maar dat krijg je van al die stress). Nu is dus alles verder geregeld. Fien weet nu zeker dat ze doorgaat naar een ander project in een ander land voor 3 maanden en daarna zal ze nog weer terugkomen naar Sitio Agar voor de resterende tijd. Ik had voor mij en Fien ook een reis naar Pantanal geregeld. De reis zelf was nog niet betaald maar wel al de tickets. Het kan niet meer omgezet worden naar de week tussen kerst en oud en nieuw, dus het ziet er naar uit dat dit weggegooid geld is. De verzekering dekt tot nu toe namelijk niks, ook niet de omzetting van mijn ticket. Balen dus, maar dat zal de pret niet drukken!
Inmiddels zitten we in Argentinië. We werden hartelijk ontvangen door Rick (kennis) en zijn zoontje. We hebben lekker de eerste nacht bij hun geslapen en dankzij hun zwembad in de tuin hebben we even lekker kunnen relaxen. Dat konden we wel gebruiken na al die stress. Hij heeft ons een gedeelte van Buenos Aires laten zien en we zijn nog naar een plaatsje geweest. Het was erg gezellig! Daarna heeft hij ons afgezet in ons hostel. Lekker simpel maar prima voor ons, midden in de stad. De eerste dag zijn we de stad een beetje gaan verkennen en ´s avonds lekker uit eten geweest. De tweede dag zijn we de bekende metalen bloem gaan bezichtigen (die wij niet kenden haha, dus voor ons was hij niet zo bekend). In de middag zijn we samen met een koppel uit het hostel naar La Boca geweest. Dit is een havenstadje waar de huizen allerlei felle kleuren hebben. Dit was erg leuk, prachtig dorpje. Hier willen we later graag nog een keer naar terug om wat souvenirs te kopen. Alle pinautomaten waren namelijk buiten gebruik, lekker handig! Gisteren zijn we op de bus gestapt. In het begin nog een beetje spannend want het stond allemaal niet goed aangegeven. Maar de luxe van de bus maakte alles goed. Echt super! De reis duurde 24 uur maar is goed verlopen en we konden lekker slapen aangezien de stoelen een heel groot gedeelte plat konden en het was daarnaast ook heel rustig in de bus. Tot onze verrassing bleken de maaltijden er ook nog allemaal bij in te zitten, dus dat was weer een mooie meevaller. En het uitzicht zag er in het begin niet bepaald Argentijns uit, maar later was het echt prachtig! Nu zijn we net in ons hotel aangekomen. En wat voor een hotel! Superluxe allemaal en dit was dan nog de ´goedkoopste´ die ik nog kon vinden. We betalen hier ongeveer 40 euro per persoon per nacht, terwijl ons vorige hostel 25 euro voor twee persoon per nacht was. Klein verschil dus. En we hadden een supergrote kamer verwacht met uitzicht op de zee maar ook dat viel een beetje tegen. Maar we zitten evengoed op loopafstand van de zee dus daar gaan we nu maar eens een kijkje nemen.
Tot snel weer allemaal! Oh en vanavond gaan wij hier ook een beetje Sinterklaas vieren met onze Hollande pepernoten haha. Heerlijk! Dikke kus voor jullie! En sorry voor het lange verhaal, maar dat krijg je met al die gebeurtenissen haha.
Er volgt weer een lang verhaal! Deze twee weken hebben echt vol gezeten met van allerlei gebeurtenissen. Zo ben ik met een jongen naar het ziekenhuis gegaan. Ik had gezegd dat ik wel mee kon als extra maar ze begrepen dat ik wel meeging als begeleiding. Dus ik werd bij het ziekenhuis afgezet en kreeg daar pas in de gaten dat de rest gewoon naar huis zou gaan. Maar de jongen, Jefferson, die zou alles wel weten. Dus we gingen naar binnen. Het begon er al mee dat ik iets moest ondertekenen en ik had geen idee wat, maar ik deed het maar gewoon. Hij had last van zijn been en ging eerst naar de dokter. Hij kreeg meteen een doorverwijzing voor een röntgenfoto. Dit ging allemaal best snel en hij mocht daarna ook snel door naar de dokter. Die bekeek de foto even snel en zei dat er niks aan de hand was. Hij kreeg wel een verwijsbrief voor medicatie. Dat was weer in een andere ruimte. Hier wilden ze mijn paspoort zien omdat Jefferson minderjarig is. Die had ik natuurlijk niet bij me want ik was snel mee in de auto gestapt en ik wist ook niet dat ik die nu speciaal bij me moest hebben. Toen hebben we een begeleider moeten bellen, wat overigens lang duurde voordat we haar te pakken kregen, en zij is gekomen. Zij heeft haar paspoort laten zien en toen was het goed. Toen kwam het hoor… hij moest een klein hokje in waar hij zich vast moest houden aan een ijzeren buis. Toen kwam de dokter naar binnen en de deuren gingen dicht. Ik hoorde vanuit het hokje een pijnkreetje. Wat bleek nou, hij had een spuit in zijn kont gekregen! En waarvoor? Voor medicatie die gelijk staat aan een paracetamol. Nou doe mij maar een paracetamol haha en ik ben heel blij dat ik dit toen niet heb gehad toen ik naar het ziekenhuis moest voor mijn duim. Nu snap ik ook wel dat Jefferson zei dat hij bang was… later bleek ook dat ik helemaal niet alleen met hem naar het ziekenhuis had gemogen, maar het was weer een bijzondere ervaring.
Toen we naar Polvilho wilden lopen, zagen we in ene heel veel politie rondvliegen in helikopters. We wisten al niet waarom dat was maar toen we verder naar benden liepen zagen we het al snel. Er was een vrachtwagen omgekanteld in een tankstation. Later hoorden we dat de vrachtwagen van een hele steile helling naar beneden was gereden. Hij wilde een bocht maken maar toen kwam hij erachter dat zijn remmen het niet meer deden. Dit had als gevolg dat hij recht op het tankstation afgereden is en daar gekanteld is. Lekker veel sensatie dus. Gelukkig verder geen gewonden, behalve de chauffeur zelf. Die schijnt allebei zijn benen gebroken te hebben. Het valt dus nog mee.
Na dit uitstapje naar Polvilho was ik even gaan liggen om een dutje te gaan doen, aangezien ik nogal veel pijn had in mijn spieren. Op een gegeven moment kwam Fien mijn kamer binnen. Ik zag in ene dat ze aan het huilen was en dat ze overstuur was. Ik dacht dat er iets gebeurd was met een bekende ofzo, maar het bleek dat ze een mailtje had ontvangen van het consulaat van België. Veel hebben dit bericht al meegekregen via Facebook, maar het consulaat gaf dus in ene aan dat we na Argentinië het land niet meer terug in zouden mogen. In oktober is er namelijk een regeling veranderd waardoor je als toerist nog maar 90 dagen in het land magen blijven binnen 180 aaneengesloten dagen. Dit geldt ook voor de toeristen die er al zitten. Heel gedoe geweest maar om het even kort te houden zijn we de volgende dag dus naar de Federale politie gegaan en die hebben gezegd dat we na Argentinië nog de rest van onze 90 dagen op mogen maken. In het begin hadden we verkeerd geteld maar nu blijkt dus dat we na onze reis nog 24 dagen in het land mogen blijven en dat ik 13 januari het land uit moet. Binnen die dagen ga ik ook nog naar Foz do Iguacu en ik heb geregeld dat we dan ook nog een of twee dagen naar Argentinië gaan, waardoor ik 14 januari naar huis kan vliegen (papa had het namelijk al omgezet, domme actie van mij maar dat krijg je van al die stress). Nu is dus alles verder geregeld. Fien weet nu zeker dat ze doorgaat naar een ander project in een ander land voor 3 maanden en daarna zal ze nog weer terugkomen naar Sitio Agar voor de resterende tijd. Ik had voor mij en Fien ook een reis naar Pantanal geregeld. De reis zelf was nog niet betaald maar wel al de tickets. Het kan niet meer omgezet worden naar de week tussen kerst en oud en nieuw, dus het ziet er naar uit dat dit weggegooid geld is. De verzekering dekt tot nu toe namelijk niks, ook niet de omzetting van mijn ticket. Balen dus, maar dat zal de pret niet drukken!
Inmiddels zitten we in Argentinië. We werden hartelijk ontvangen door Rick (kennis) en zijn zoontje. We hebben lekker de eerste nacht bij hun geslapen en dankzij hun zwembad in de tuin hebben we even lekker kunnen relaxen. Dat konden we wel gebruiken na al die stress. Hij heeft ons een gedeelte van Buenos Aires laten zien en we zijn nog naar een plaatsje geweest. Het was erg gezellig! Daarna heeft hij ons afgezet in ons hostel. Lekker simpel maar prima voor ons, midden in de stad. De eerste dag zijn we de stad een beetje gaan verkennen en ´s avonds lekker uit eten geweest. De tweede dag zijn we de bekende metalen bloem gaan bezichtigen (die wij niet kenden haha, dus voor ons was hij niet zo bekend). In de middag zijn we samen met een koppel uit het hostel naar La Boca geweest. Dit is een havenstadje waar de huizen allerlei felle kleuren hebben. Dit was erg leuk, prachtig dorpje. Hier willen we later graag nog een keer naar terug om wat souvenirs te kopen. Alle pinautomaten waren namelijk buiten gebruik, lekker handig! Gisteren zijn we op de bus gestapt. In het begin nog een beetje spannend want het stond allemaal niet goed aangegeven. Maar de luxe van de bus maakte alles goed. Echt super! De reis duurde 24 uur maar is goed verlopen en we konden lekker slapen aangezien de stoelen een heel groot gedeelte plat konden en het was daarnaast ook heel rustig in de bus. Tot onze verrassing bleken de maaltijden er ook nog allemaal bij in te zitten, dus dat was weer een mooie meevaller. En het uitzicht zag er in het begin niet bepaald Argentijns uit, maar later was het echt prachtig! Nu zijn we net in ons hotel aangekomen. En wat voor een hotel! Superluxe allemaal en dit was dan nog de ´goedkoopste´ die ik nog kon vinden. We betalen hier ongeveer 40 euro per persoon per nacht, terwijl ons vorige hostel 25 euro voor twee persoon per nacht was. Klein verschil dus. En we hadden een supergrote kamer verwacht met uitzicht op de zee maar ook dat viel een beetje tegen. Maar we zitten evengoed op loopafstand van de zee dus daar gaan we nu maar eens een kijkje nemen.
Tot snel weer allemaal! Oh en vanavond gaan wij hier ook een beetje Sinterklaas vieren met onze Hollande pepernoten haha. Heerlijk! Dikke kus voor jullie! En sorry voor het lange verhaal, maar dat krijg je met al die gebeurtenissen haha.
-
05 December 2012 - 23:40
Henri:
Wat een verhalen weer Manon. Jammer dat jullie nu niet naar Pantanal kunnen. Ik hoor wel dat jullie nu weer wat meer ontspannen zijn en het goed naar jullie zin hebben in Argentinië. Heel veel plezier nog in Argentinië en we horen of zien wel weer verder. Groetjes -
06 December 2012 - 16:45
Marleen Post:
Hoi Manon,
Jouw verhalen zijn echte avonturen, jullie maken nog eens wat mee zeg !!
Wij hebben gisteren Sinterklaas op school op bezoek gehad, het was een super gezellige dag.
Ik heb om het hardst: "DAG SINTERKLAASJE"gezongen want het is wel een hele gezellige tijd maar ook best druk.
Afgelopen maandag waren de kinderen extra druk, vanwege Sinterklaas, maar toen het ook nog begon te sneeuwen waren ze helemaal niet meer te houden.
Sinterklaas is om 12.00 uur vertrokken en om 12.30 uur lagen de kerstspullen alweer in de klas !!!!
Dus wij gaan gewoon weer verder.
Jij gaat ook weer lekker verder met je avonturen en nu eerst even relaxen.
Manon héél veel groetjes van de collega's op de Korenaar en speciaal van mij.
Groetjes Marleen. -
06 December 2012 - 22:42
Manon:
Wat een leuke reacties weer! en marleen ik vind het echt super dat je me volgt! heel veel groetjes terug voor iedereen op de korenaar! denk er echt nog vaak aan terug! en zeg maar tegen michiel dat ik voor wat geld voor zijn collectie zal zorgen haha. heb ik een mooi excuus om nog weer een keer bezoekje te brengen aan de korenaar als ik terug ben. en jolanda, verhalen zal ik inderdaad genoeg hebben haha. super dat jullie me volgen! -
07 December 2012 - 07:55
Albert:
He, Manon,
Lullig dat het allemaal anders loopt dan je had gehoopt, maar gelukkig is het nu duidelijk en allles weer geregeld. Rust nu maar lekker uit en blijf genieten!!
Groetjes,
Kees en Albert -
10 December 2012 - 10:17
Sophie Van Genugten:
Hee Manon,
Jammer van al die narige dingen.. maar ik zie wel dat je t beste eruit haalt! Top! Ondanks alles nog heel veel plezier!!!
Groetjes Sophie -
12 December 2012 - 21:51
Elodie:
Ga na al dat ge-stress maar lekker ontspannen en vooral genieten! Hopelijk kun je snel meer foto's op facebook plaatsen, want ik ben heeel erg benieuwd!
Veel liefs en een dikke knuffel,
Elodie -
12 December 2012 - 21:51
Elodie:
Ga na al dat ge-stress maar lekker ontspannen en vooral genieten! Hopelijk kun je snel meer foto's op facebook plaatsen, want ik ben heeel erg benieuwd!
Veel liefs en een dikke knuffel,
Elodie -
16 December 2012 - 14:56
Sonja:
Hoi manon
Wat een verhalen je maakt wel vam alles mee in deze periode.
Maar je steekt er wel heel veel van op.
We waren gisteren bij Kirsten en Angelo om mason zijn vertjaardag te vieren was erg gezellig.
We hebben je wel gemist hoor maar ja je tweeling zus maakt alles weer goed zodat we altijd aan jou denken.
Helaas voor jou dat je eerder naar huis moet maar voor de twee ouders in Best niet die zijn natuurlijk heel blij dat ze je weer in hun armen kunnen sluiten.
Nou meissie geniet er nog even van doe voorzichtig.
Dikke kus van Fred en mij en een poot van Nelson.
xxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
